Rastamani, nazywający się sami często „braćmi Rasta”, wierzą, iż cesarz Haile Selassie I jest prawdziwym mesjaszem, który poprowadzi wszystkie ludy Afryki , a także w „eksportowej” wersji tej religii wszystkich rozproszonych po świecie ludzi, którzy czują się duchowo związani z Afryką, do Ziemi Obiecanej, w której nie będzie już rasizmu i niesprawiedliwości.

Rastamani wierzą, że są resztką czystej czenej rasy , prawdziwych potomków biblijnego króla Dawida . Według ich wierzeń w X wieku p.n.e. cesarstwo Etiopii zostało utworzone przez Menelika I, syna biblijnego króla Salomona i królowej Saby i przetrwało aż do upadku cesarza Haile Selassie I

Etiopskie źródła rastafari wywodzą się z jednej strony od czarnoskórych wyznawców judaizmu, zwanych falaszami którzy przez całe wieki żyli w Etiopii w izolacji od reszty Żydów. Sami falasze odżegnują się od jakichkolwiek związków z rastafari. Z drugiej strony wielu etiopskich i jamajskich rastamanów uważa, że ich religia jest jednym ze wschodniochrześcijańskich kościołów – jednak żaden inny kościół wschodniochrześcijański nie uznaje ich tożsamości. Niektórzy wyznawcy rastarafianizmu, zwłaszcza w USA, widzą swoją wiarę jako jeden z nowych kościołów protestanckich, z kolei inni uważają się za katolików, którzy zerwali z wiarą w autorytet Rzymu.

Inicjator rastafari w Jamajce – MarcusGarvey – był początkowo kaznodzieją Ortodoksyjnego Kościoła Etiopskiego, został jednak z niego wydalony za głoszone poglądy.

Oryginalny obrządek rastafari, kultywowany na Jamajce i w Etiopii, jest częściowo podobny do judaizmu, częściowo do etiopskiego chrześcijaństwa, zawiera w sobie także elementy zapożyczone z afrykańskich kultów animistycznych i niektórych wierzeń hinduskich. Wszystkie te elementy wnieśli niewolnicy, sprowadzani na plantacje do Jamajki z wschodniej Afryki i w mniejszym stopniu z Indii na zasadzie tygla kulturowego, w wyniku którego powstała zupełnie nowa religia.